Orpg|| Lauren & Tessa

Alice April Anderson

"Maar ik wil juist nog zeggen, magie hoeft niet altijd gevaarlijk te zijn, het kan ook iets prachtig zijn." Ik focus mij even en er verschijnen fonkeltjes in verschillende kleuren boven ons. "Het is maar juist voor wat je het gebruikt." voeg ik er nog aan toe.
Ik ga in de zetel zitten en trek mijn benen op. "Maar laten we ons nu gewoon focussen op de examens van morgen, het gewone leven gaat ook verder." zeg ik nog. Ik sla mijn armen rond mijn benen en leg mijn hoofd te rusten op mijn knieën.

Enrique Emanuel Salvador

''Ik zal wel even wat te eten voor ons allemaal koken '' zegt Bella dan en loopt weg, Austin loopt even met haar mee.
Ik ga even voor Alice zitten en geef haar een kus op haar voorhoofd ''vergeet nooit dat ik altijd van je zou blijven houden'' zeg ik dan met een kleine glimlach tegen haar.
''Zelfs al zou het alleen gevaarlijk kunnen zijn, niet iedereen is perfect.. maar voor mij ben jij dat wel'' zeg ik dan nog.

Austin Miller

"Dus dan ben jij nu wat mijn beschermengel." grijns ik. Ik pak de benodigdheden ondertussen uit de koelkast. "Maar wat als er iets gebeurt en jullie zijn er niet?" denk ik luidop. "Want ik ben wel eens bij Malia alleen of een les apart."

Christabella Maria Martinez

Ik lach even '' een engel ? Maar ik bescherm je wel hoor '' antwoord ik dan.
''Ik denk dat ik je maar moet gaan stalken..'' zeg ik dan wat serieus, Austin kijkt me iets verbaasd aan waardoor ik even moet lachen.
''Ik maak maar een grapje, we zullen zoveel mogelijk hier zijn het geluk hebben we al dat Alice en Enrique veel bij elkaar zijn en vaak ook hier zijn. Wat betreft de lessen, Alice en ik voelen de aanwezigheid van andere magie dus dan kunnen we jullie zo snel mogelijk op proberen te zoeken. En probeer met Malia zo veel mogelijk hier te komen, mocht dat een keer niet lukken moeten we een andere oplossing zoeken misschien dat er een café, restaurant of winkel of iets in de buurt is.. of dat ik in de buurt blijf met mijn motor dat ik wel kan merken als er wat fout gaat'' zeg ik dan, dit keer wel serieus.
Opeens denk ik na over mijn afspraakje van zondag, dat zou dan ook niet door kunnen gaan.. ik moet ten alle tijden dicht bij Austin in de buurt moeten blijven.

Alice April Anderson

Door te glimlachen komen mijn kuiltjes tevoorschijn. Ik leun wat naar voor en sla mijn armen om Enrique heen. Ik glij langzaam van de zetel af zodat ik op zijn schoot zit. "Ik hou van je." zeg ik en geef hem een kus.
Plots voel ik een bron van duistere magie dichterbij komen. Ik spring op en kijk door het raam, waar niemand staat. "Wat is er?" vraagt Enrique. Ik draai mj weer om. "Ik dacht dat ik iets voelde." antwoord ik. Ik loop weer terug naar Enrique en zucht. "Ik beloof je dat je niks meer zal overkomen." zeg ik dan en ga weer zitten.

Enrique Emanuel Salvador

Ik trek Alice wat dichter tegen me aan en druk een kus op haar wang "alles komt wel goed, en weet ook dat ik er altijd voor jou zal zijn" zeg ik dan nog tegen haar.
"Al kan ik geen coole dingen zoals in een dier veranderen of een vlam tevoorschijn toveren maar ik kan wel mijn best doen" zeg ik dan.

Austin Miller

"Ah joch, voor die ene keer dat ik eens alleen op stap ben, zal er wel niks gebeuren. Geen zorgen!" zeg ik.
Uiteindelijk is het eten klaar, ik roep: "Komen eten!" Al gauw komen Alice en Enrique de keuken ingelopen. We gaan zitten en verdelen het eten. "Eet smakelijk." zeg ik met een glimlach en neem een hap.

Christabella Maria Martinez

Na een tijdje hebben we ons eten op, ik begin met afruimen.
Het zat me toch niet helemaa lekker wat Austin zei over het alleen zijn dat er dan niets zou gebeuren, als hij zo door zou blijven gaan zou het misschien toch stiekem 'stalken' worden.
"Ik ga even naar buiten, even een beetje tot rust komen" zeg ik dan.
Ik loop de achtertuin in en ga daar even op een stoel zitten ik zucht diep.

Alice April Anderson

"En ik heb een afspraak met de bank." zeg ik en sta op. Ik loop naar boven, mijn kamer in en pak daar de cheque van mijn moeder. Ik draai mij om en pak nog een tas. Dan loop ik naar beneden. "Als er wat is, ik ben bereikbaar via mijn telefoon!" roep ik nog.
Na enkele minuutjes kom ik aan bij de bank, ik loop naar binnen en schuif aan aan de rij voor het loket. Uiteindelijk is het mijn beurt. "Ik kom een cheque innen." zeg ik met een glimlach en geef alle benodigde spullen af.

Enrique Emanuel Salvador

Ik zat even alleen in de woonkamer en begin na te denken over de beelden die allemaal opeens terug kwamen.
Mee worden genomen, daar alleen liggen op de koude grond wanhopig tot ik misschien ooit zou kunnen ontsnappen.. het gif.. alle dingen die er werden gezegd.
Ik staar wat voor me uit naar buiten.

Austin Miller

Ik loop mijn kamer in en neem mijn gitaar tevoorschijn. Dat is al lang geleden! Ik ga op een stoel zitten en begin er wat op te tokkelen en soms meezingen.

Christabella Maria Martinez

Ik haal nog een keer diep adem en net op het moment dat ik naar binnen wil lopen hoor ik gitaar muziek van boven kimmen, ik glimlach even.
Dit keer loop ik echt naar binnen, ik zie Enrique even zitten "gaat het een beetje ?" Vraag ik bezorgd, Enrique schrikt op en glimlacht "ja het gaat prima hoor" zegt hij dan.
Ik geloofde hem niet helemaal maar oke "kan ik jou ook blij maken met wat thee?" Vraag ik dan, Enrique schud zijn hoofd.
Ik loop even naar de keuken en maak wat thee voor mezelf en Austin die zou vast en zeker ook wel lusten ik heb hem nog nooit een kopje thee af horen of zien slaan.
Ik loop naar boven met de kopjes en ga in de deur opening staan, ik zet de mokjes even stil opzij.
Als Austin klaar is met zijn liedje begin ik te klappen, hij schrikt op " dat was echt heel goed " zeg ik dan met een kleine glimlach.
Ik pak de thee kopjes weer op "ik heb wat thee voor je meegenomen" zeg ik dan.
" Oeh heb je het warm gemaakt met je vuur handjes " zegt Austin dan "haha.." zeg ik sarcastisch maar eigenlijk moet ik er best echt om lachen dus giebel dan toch even wat.

Alice April Anderson

Ik loop nog gauw naar een krantenwinkel om, ja wat denk je, een krant te kopen. Ik loop er mee naar buiten en sla ondertussen de krant open op de pagina van de vacatures. Ik zie een vacature staan voor een job bij een restaurant. Dat zou een begin zijn, ook al had Enrique gezegd dat ik bij hem kan werken... Ik pak een pen uit mijn tas en omcirkel het. Dan loop ik weer richting de villa
Uiteindelijk kom ik bij de villa aan, ik loop naar de keuken, waar ik mijn tas en de krant op tafel leg. Ik pak een glas water en loop richting de woonkamer. "Waarover denk je?" vraag ik als ik Enrique voor zich zie uitstaren. Hij kijkt op en glimlacht. "Niks hoor." Ik schud mijn hoofd en ga naast hem zitten. "En nu de waarheid." zeg ik op serieuze toon.

Enrique Emanuel Salvador

Ik glimlach even "ik denk er over hoeveel geluk ik met jou heb gehad " zeg ik dan, ik trek Alice dicht tegen me aan en sla mijn armen om haar heen.
Ik geef een kus op haar voorhoofd.

Austin Miller

Ik neem een slokje van de thee. "Lekker warm gemaakt hoor." grijns ik. Ik zet het kopje op mijn bureau neer.
Plots gaat de deurbel. Ik hoor dat er iemand opendoet. "Bella? Austin?" hoor ik Alice dan roepen. Ik kijk even op naar Bella en we lopen dan naar beneden. De politie staat voor de deur. "Ik ben hier met een arrestatiebevel voor Alice April Anderson en Christabella Maria Martinez." zegt de agent. "Wat?" zeg ik verbaasd. "Waarom?" Er lopen twee agenten elk op Bella en Alice. Ik ga voor Bella staan. "Waarom?" herhaal ik, dit keer met een iets bozere toon. "Er is DNA van hen gevonden op de spuit die gebruikt is om meneer Salvador te vergiftigen voor de tweede keer." Ik draai mij om naar Bella. "Dit moet een vergissing zijn!" roep ik.

Christabella Maria Martinez

Als vastgenageld blijf ik staan '' wat?! Hoe kan dit, we moeten er in geluisd zijn. Waarom zouden wij Enrique wat aan doen ? En hij heeft net zijn herinneringen terug, als wij handlangers waren geweest dan zou hij dat zich toch herinneren '' zeg ik stomverbaasd.
'' Ik wil best meegaan, maar ik kan u met alle zekerheid zeggen dat wij hier niets mee te maken hebben. Waarom zouden we anders helpen om Enrique zijn aanvaller de cel in te krijgen '' zeg ik dan nog.
'' Plus ik was er niet eens bij toen hij voor de tweede keer vergiftigd werd, ik wist niet eens dat dit gebeurt is '' vervolg ik nog.

Alice April Anderson

"Bella maakt een punt, ik kan je beloven dat wij niks hebben gedaan." zeg ik erbij. Ik kijk naar Enrique op, die wat voor zich uitkijkt. "Maar jij, mevrouw Anderson, was er wel bij." zegt de agent. "Wat dan ook, ik moet jullie meenemen, er zijn concrete bewijzen." Een agent drukt mij tegen de muur. "He, rustig!" roep ik uit en probeer mij te verzetten. Ik draai mijn hoofd naar Enrique, de agent drukt mijn hoofd tegen de muur. "Enrique, kom op! Ik zou dat nooit doen! Dat weet je zelf toch!" roep ik in paniek. Ik voel mijn handen geboeid worden. Een agent gaat ook op Bella af.

Enrique Emanuel Salvador

Ik schrik opeens op van geroep en geschreeuw, ik sta op en loop de hal in.
"Wat gebeurt er hier allemaal ?!" Roep ik dan, de agenten kijken op "meneer Salvador.." begint de agent dan, hij legt het probleem uit.
"Ik kan u verzekeren dat ze niets gedaan hebben, Bella was er niet.. en er kwam een raar persoon of een arts binnen, Alice moest de deur uit. Toen is het gebeurd !" Zeg ik dan op boze toon.
"Zijn jullie helemaal gek geworden, hier binnen komen stormen in ons huis en dan vervolgens hun zo onrespectvol tegen de muur aan duwen ?! Zonder eerst mij op gesprek te vragen van wat ik me herinner ! Waar is jullie leidinggevende ik wil hem spreken en wel nu ! Dit kunnen jullie niet maken" zeg ik boos.

Austin Miller

"Meneer, er zijn concrete bewijzen en het medisch rapport vertelde ons dat u gaten had in u herinnering." zegt een agent. "We moeten hen meenemen tot het tegendeel bewezen is. U kan met de leidinggevende spreken op het kantoor."
Alice en Bella worden alshetware meegesleurd. "Kom op, dit is niet normaal!" roep ik en loop achter hen aan. "Meneer, ik zou als ik u was mij erbuiten houden." zegt een agent en houdt mij tegen.

Christabella Maria Martinez

"Jullie moeten jullie feiten acuraat houden ! Ik heb al mijn herinneringen terug.. het mag zelfs een wonder zijn als ik vanavond kan slapen!" hoor ik Enrique nog boos zeggen.
"En het kan wel wat vriendelijker dat meeslepen, ik mag hopen dat jullie ontslagen worden hierna!" roept hij er nog achteraan.
Ik was vrijwillig meegegaan en nog word er zo grof met me omgegaan.

Alice April Anderson

De handboeien knellen om mijn handen. Plots hoor ik via zo een walkietalkie een agent zeggen dat het een vergissing is. Serieus? Serieus! Een vergissing?! De agenten kijken elkaar niet-begrijpend aan.
"Het spijt ons zo, mevrouw, het was een vergissing. De dader heeft zojuist bevestigd dat hij alleen handelde." Ik kijk hen boos aan en word uit de auto gehaald en de handboeien worden losgemaakt. "Hoe dom is de politie tegenwoordig." zeg ik al hoofdschuddend. Ik loop op Enrique af en sla mijn armen om hem heen. "Hoe kunnen ze dat ooit denken dat wij jou zouden vergiftigen." zeg ik gefrustreerd.
Bella komt ook naar ons gelopen. "Het spijt ons zo voor het ongemak, de dader had jullie DNA erin verstopt op een of andere manier." Wat? Had Jason dat gedaan? Waarom zelfs?

Enrique Emanuel Salvador

Ik geef Alice even een stevige knuffel en trek Bella er ook even bij "zijn jullie allebei een beetje oke ?" Vraag ik bezorgd, ze knikken allebei even.
Ik draai me om "ik wil nogsteeds jullie leidinggevende spreken" zeg ik dan nog wat met een boos gezicht.
"Natuurlijk meneer" zegt een van de agenten beschaamd.
"Ik ben zo terug" zeg ik dan tegen Alice, ik geef een kus op haar voorhoofd en rij dan mee met een van de politieagenten in zijn auto.

Eenmaal aangekomen bij het politie station word ik door wat gangen geleid, ik kom voorbij een verhoorkamer waar ik Jason zie zitten snel draai ik mijn hoofd weg en loop door. Ik word even in een soort van wachtkamer gezet.

Austin Miller

"God, hoe kunnen ze zich zo vergissen!" zegt Alice gefrustreerd. "Kom op, we gaan nu naar binnen en laten het even afkoelen." zeg ik en duw Bella en Alice alshetware het huis in. Dan doe ik de voordeur dicht. "Ook al zouden jullie knap zijn in die oranje uniformen, dat is nog niet voor vandaag. Het is voorbij, geen frustraties meer nodig." probeer ik om een beetje de gemoederen te bedaren.

Christabella Maria Martinez

Ik kijk naar mijn polsen die behoorlijk rood waren van de handboeien.
Wat waren dat een rare politiemannen waren dat, hoe konden ze zo doen.
Nog een beetje geschrokken blijf ik staan, ik kijk even op naar Alice en Austin die me aankijken "wat ?" vraag ik wat verbaasd, alles wat er gezegd werd ging een beetje langs me.. ik was nogal geschokt, en best wel bang voor de man die me zo vastgreep.

Alice April Anderson

Ik schud mijn hoofd. "Niks bijzonders." antwoord ik. Ik loop naar mijn kamer en ga achter mijn piano zitten. Gedachten verzetten, dat werkt het beste!
Ik pak de papieren voor het examen en begin te spelen.

Enrique Emanuel Salvador

"Meneer Salvador" hoor ik en sta dan op.
Een man staat in de deuropening, ik loop naar binnen toe "goedemiddag meneer Salvador, u wou mij spreken hoorde ik" zegt hij dan, hij steekt zijn hand uit om mijn hand te schudden.
"Neem plaats" zegt hij dan, ik ga zitten.
"Wat is het probleem ?" Vraagt hij dan.
Ik moest proberen mijn woede in te houden "uw agenten zijn het probleem, er word een fout gemaakt, de feiten worden niet goed bijgehouden. Vervolgens willen de twee dames op zich nog wel vrijwillig meegaan en dan worden ze vervolgens hard tegen de muur aan gedrukt om vervolgens meegesleurd te worden aan te strak zittende handboeien. Dat moet toch niet kunnen " zeg ik dan zo rustig mogelijk.
"Hopelijk worden deze agenten hier gepast voor gestraft" zeg ik dan nog.
De leidinggevende kijkt me aan "natuurlijk meneer Salvador, ze zullen een nieuwe cursus moeten gaan doen en hiervoor moeten slagen. Tot die tijd doen ze computer werk en uiteraard zal ik hun hier op aanspreken" antwoord de man.
Ik knik "dit lijkt me prima" zeg ik dan, liever had ik ze ontslagen gezien maar dat was niet realistisch van mij.

Voor ik het weet sta ik weer buiten en ga ik opweg terug naar de villa.

Austin Miller

"Kruip jij maar even in je bedje en bekom maar even." zeg ik terwijl ik met Bella haar kamer inloop. "En geen gemaar!" zeg ik alvorens ze iets ertegen in kan brengen. Ik loop uiteindelijk naar mijn eigen kamer en ga weer aan mijn bureau zitten. Ik pak mijn gitaar en speel wat verder.

Christabella Maria Martinez

Ik zucht eventjes, ik kruip wel iets onder mijn deken en verstop me even.
Ik staar naar buiten, naar de zee die behoorlijk druk is.. het zal wel wat waaien buiten.
Maar het liggen brengt me toch niet tot rust, ik sluip mijn bed uit en loop naar beneden naar de keuken.
Daar maak ik nog even wat thee voor mezelf, ik ga er mee aan de tafel zitten en zucht eventjes.

Alice April Anderson

Uiteindelijk stop ik met spelen. Ik wissel mijn outfit voor mijn sportkledij en zet de muziek op. Ik doe nog snel mijn haar in een dot en begin te dansen.

Enrique Emanuel Salvador

Ik loop de villa binnen en vind Bella in de keuken die staart naar haar thee "gaat het een beetje ?" vraag ik aan haar, ze kijkt op en glimlacht. Ze knikt eventjes.
"Je hoeft je geen zorgen te maken, het is allemaal geregeld" zeg ik dan tegen haar, ik haal mijn hand door Bella's haar om het rommelig te maken zoals een broer bij een zus zou doen.
Bella begint te lachen "Enrique! Niet doen !" roept ze, ik lach ook eventjes "ik ben blij dat ik je even zie lachen, ik ga even naar Alice toe" zeg ik dan en loop naar boven waar ik al muziek hoor.
Ik klop even en loop dan naar binnen toe.